അമ്മയുടെ മാറിലെ ചൂട്‌. മടിത്തട്ടിലെ സാന്ത്വനം. വിരല്‍സ്‌പര്‍ശത്തിലെ വാത്സല്യം. ചുണ്ടിലെത്താരാട്ട``്‌. വാക്കിലെ തേന്‍തുള്ളി. അമ്മിഞ്ഞപ്പാലില്‍ അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്ന അമ്മയുടെ ഹൃദയം.
വ്യര്‍ത്ഥമല്ലേയൊരു ജന്മം, ഇതനുഭവിയ്‌ക്കാനാകാതെ പോയാല്‍....
അങ്ങനെയങ്ങനെ, പണ്ടുപണ്ടൊരിയ്‌ക്കല്‍, കുളിരുള്ള (പഭാതം കഴിഞ്ഞു, സൂര്യന്‍, പൊള്ളുന്ന ഉച്ചവെയിലുമായി, വീശിയടിച്ച കാറ്റിലേറി വരുന്നൊരു നേരമായിരുന്നു, ഞാന്‍ പിറത്‌.
അപ്പോള്‍ത്തന്നെ ഞാനമ്മയ്‌ക്ക്‌ മരണത്തിലേയ്‌ക്കുള്ള വഴിയും കാട്ടിക്കൊടുത്തു.
വീടിനകത്തെ പടിയില്‍ത്തട്ടി അമ്മവീണ ആഘാതത്തില്‍, അമ്മയറിയാതെ, അമ്മയില്‍ നിന്നും സ്വയം മോചനം നേടിയാണ,്‌ ഞാന്‍, ഭൂജാതനായത്‌. പൊക്കിള്‍ക്കൊടി ബന്ധം വിടര്‍ത്താനാകാത്തതില്‍, ചോരയില്‍ക്കുതിര്‍ന്ന ഞാന്‍, (പതിക്ഷേതിച്ചു നിലവിളിച്ചു. മരണത്തിനും ബോധത്തിനുമിടയിലെ മയക്കത്തിലായിരുന്ന അമ്മ, ഇതൊുമറിഞ്ഞില്ലായെന്നതു സത്യം. അറിഞ്ഞിരുെന്നങ്കില്‍, എന്റെ ധിക്കാരത്തിന,്‌ അപ്പോള്‍ത്തന്നെ, നല്ല ചുട്ട അടികിട്ടുമായിരുന്നൂവെന്ന സത്യം, അമ്മയെ അറിയുന്ന ആരും സമ്മതിയ്‌ക്കും.
വിജനമായിരുന്ന വീട്ടില്‍, എന്റെ നിലവിളികേട്ട`്‌ ആദ്യം ഓടിയെത്തിയത്‌, വളര്‍ത്തുനായായിരുന്നു. തന്റെ യജമാനത്തിയുടെയരുകില്‍ ചോരയില്‍ കാലിട്ടടിച്ച്‌ നിലവിളിയ്‌ക്കുന്നതാരിവന്‍.
ശ(തു.
എന്റെ നിലവിളികള്‍ അവനു നേരേ ഞാനുയര്‍ത്തിയ വെല്ലുവിളിയും ആ(േകാശവുമായിട്ടവനു തോന്നി. മുരണ്ടുകൊണ്ടവന്‍ എനിയ്‌ക്കുചുറ്റും വലം വച്ചു. ചോരയുടെ മണം ലഹരിയായി അവനെ മത്തുപിടിപ്പിയ്‌ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇളം മാംസത്തിന്റെ രുചിയോര്‍ത്താകണം, അവന്റെ കൂര്‍ത്ത പല്ലുകള്‍ ഇളിച്ച്‌ പുറത്തേയ്‌ക്കു വന്നത്‌.
എങ്കിലും,
ചോരയോ, പിഞ്ചിറച്ചിയോ...
എാതാദ്യം....
അവനെ കുഴയ്‌ക്കുന്ന വലിയൊരു (പഹേളികയായി ഞാന്‍ മാറി.
ദാഹം തീര്‍ത്തിട്ടാകാം ഭക്ഷണം,
എന്നവന്‍ തീരുമാനിച്ചുകാണണം.
നീണ്ട നാക്കുനീട്ടി ചോരയില്‍ തൊടുവാനാഞ്ഞ നേരമായിരുന്നു നിലവിളികളോടെ ഉമ്മ ഓടിയെത്തിയത്‌.
ഉമ്മയാണെന്നെ ആദ്യമെടുത്തത്‌.
പൊക്കിള്‍ക്കൊടിബന്ധം അമ്മയില്‍ നിന്നും മുറിച്ചുമാറ്റിയതും, കുളിപ്പിച്ചതും, അമ്മിഞ്ഞപ്പാല്‍ തന്നതും, അമ്മയ്‌ക്ക്‌ ജീവന്‍ തിരിച്ചു നല്‌കിയതും ഉമ്മയായിരുന്നു.
ഉമ്മയുടെ മൂന്നാമത്തെമകന്‍ പിറിട്ട`്‌ ആറുമാസം കഴിഞ്ഞിട്ടേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
എന്റെ ശൈശവകാല ജീവിതം ശരിയ്‌ക്കുമൊരു അജ്ഞാതവാസം തെന്നയായിരുന്നു. ശരിയ്‌ക്കങ്ങോട്ടൊും ഓര്‍ത്തെടുക്കവാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
പാണന്‍പ്പാട്ടുപോലെ വാമൊഴിയായി പകര്‍ന്നു കിട്ടിയ വാക്കുകള്‍ പുന:സൃഷ്ടിച്ച ചില ദൃശ്യങ്ങളില്‍ ഞാനെന്നെ കാണാറുണ്ട്‌.
അങ്ങനെയിരിയ്‌ക്കെ ഒരിയ്‌ക്കല്‍, ഞാനെന്റെ മുത്തച്ഛന്റെ തറവാട്ടുവീടിന്റെ, മുറ്റത്തിനപ്പുറത്തുള്ള പറമ്പിലെ മണ്‍കൂനയില്‍, ഒരു കീറത്തുണിയില്‍, നഗ്നനായിക്കിടന്ന്‌, നിലവിളിച്ചുപോലും. എന്റെ അച്ഛന്റെ തറവാട്ടുവീടായിരുന്നു, അത്‌.
എന്റെ നിലവിളികള്‍, കുടുംബവ്യവസ്ഥിതികളോടുള്ള (പതിക്ഷേത മു(ദാവാക്യങ്ങളോ, അനാഥത്ത്വത്തിന്റെ പൊള്ളലേറ്റ നിലവിളികളോ, എാതെന്ന്‌ പാണന്‍പാട്ടില്‍ വേര്‍തിരിച്ചിരുില്ലായെന്നത്‌ ചരി(ത വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ എക്കാലത്തേയും ദുരന്തത്തില്‍ പെടുത്താവുന്നതാണ്‌.
അന്നനിയ്‌ക്കു രണ്ടു മാസം (പായമുണ്ടായിട്ടും, ഒന്നുമോര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ കഴിയാത്തതുമൊരുപോരായ്‌മ തന്നെ.
``കഞ്ഞിവെള്ളം തൊട്ടുകൊടുത്താല്‍ രണ്ട്‌മൂന്നു ദിവസ്സങ്ങളെങ്കിലും ചാകാതിരിയ്‌ക്കും''
ദയാപൂര്‍വ്വം മുത്തശ്ശി ഉള്‍മുറികളിലൊന്നിലോ, അടുക്കളയിലോ ഇരുന്ന്‌ വാല്യക്കാരോട്‌ പറഞ്ഞു.
മുത്തശ്ശി എന്നെയോര്‍ത്ത്‌ ദീര്‍ഘശ്വാസം വിട്ടെന്നും ഇല്ലെന്നുമുള്ള തര്‍ക്കം ഇന്നും അനന്തമായി തുടരുന്നു വെന്ന സത്യം, ഒരുജുഡീഷ്യലന്വേഷണത്തിലേയ്‌ക്കാണ്‌ നയിയ്‌ക്കുതെങ്കിലും, അന്വേഷണക്കമ്മീഷനുകളുടെ ഭാരിച്ചചിലവും, ദീര്‍ഘകാലത്തെ താമസവും-ഒരുപക്ഷെ ഒരു മനുഷ്യായുസ്സുമുഴുവന്‍-അവസ്സാനം പുറത്തുവരുന്ന റിപ്പോര്‍ട്ടുകളുടെ സമസ്യ പൂരിപ്പിയ്‌ക്കാനാകാതെ നമ്മള്‍ വശം കെടുന്നതും, വ(കതയുമെല്ലാമോര്‍ത്താണതില്‍ നിന്നും പിന്തിരിഞ്ഞത്‌. അന്വേഷണക്കമ്മീഷന്‍ റിപ്പോര്‍ട്ടു പരസ്യപ്പെടുത്തിയ ശേഷം നമ്മള്‍ ചെന്നുപെടുന്നൊരു വല്ലാത്ത ശൂന്യതയുണ്ടല്ലോ, അതിനെമറികടക്കാന്‍ കഴിയാതെ നാം കിടന്നു വട്ടം ചുറ്റുകയല്ലേ.
എന്നാല്‍, മണല്‍ക്കൂനയില്‍, പൊരിയുന്നവെയിലേറ്റ്‌, ഞാന്‍ നിലവിളിയ്‌ക്കുമ്പോള്‍, മുത്തശ്ശി സങ്കടമടക്കാനാകാതെ പാല്‍ക്കഞ്ഞി, പ്ലാവിളയില്‍ കോരിക്കോരിക്കുടിയ്‌ക്കുകയായിരുന്നുവെന്നത്‌, കെട്ടുകഥയല്ലായെന്ന്‌ സാക്ഷ്യപ(തം നല്‌കാന്‍, ഇന്നും ആളുണ്ട്‌ എന്നത്‌ ഇതിന്റെ വിശ്വാസ്യത വര്‍ദ്ധിപ്പയ്‌ക്കുന്നു.
``രാമാ... തോക്കും തോട്ടയും റെഡിയാക്കിവയ്‌ക്ക്‌.''
മുത്തച്ഛന്‍ എന്നെ വെടിവയ്‌ക്കാനല്ല, വേട്ടയ്‌ക്കു പോകാനാണ്‌, അങ്ങനെ പറഞ്ഞതെന്ന്‌, പില്‌ക്കാലത്ത്‌ പലരും പറഞ്ഞെന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. ഞാനുമത്‌ ഇപ്പോഴും വിശ്വസിയ്‌ക്കുന്നു.
മുത്തച്ഛന്റെ ശബ്ദത്തിന്‌ സ്വതവേ ഗാംഭീര്യവും മൂര്‍ച്ഛയും കൂടുതലുമാണ്‌. മുഴങ്ങും. അപ്പോപ്പിന്നെ തോക്കെടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞാലത്തേ അവസ്ഥ ഊഹിയ്‌ക്കാവുന്നതല്ലേയുള്ളു.
മുറുക്കാന്‍ ചെല്ലവുമെടുത്ത്‌, വെടിവെട്ടസ്സദസ്സിലേയ്‌ക്ക്‌ അപ്പൂപ്പന്‍ പോയത്‌, എന്റെ ദൈന്യത കാണാന്‍ ശക്തിയില്ലാത്തതിനാല്‍ തെന്നയാകണം.
ഇതിനിടെ, ദൂരമേറെ ചെന്നപ്പോഴമ്മയുടെ മുലപ്പാല്‍ ചുരത്തിക്കാണണം. തീര്‍ച്ച.
എന്റെ അനാഥത്വം അമ്മയുടെ മുടിക്കെട്ടില്‍ ചറ്റിപ്പടിച്ചോ, എന്നെനിയ്‌ക്ക്‌ ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. അമ്മ അപ്പോഴേയ്‌ക്കും തളര്‍ുവെന്നതു സത്യം. രാവിലെ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടുമില്ലായിരുന്നു. വഴിയരുകിലെ, എാതോ ഒരു വീട്ടില്‍ക്കയറി അമ്മ കഥ പറഞ്ഞു. വാശിയും മനക്കരുത്തും കൈവിട്ടില്ലായെന്നത്‌ എടുത്തു പറയേണ്ട സംഗതിതന്നെ.
സങ്കടങ്ങളമ്മ ഉള്ളിലൊതുക്കിയതാകാനേ വഴിയുള്ളു.
തോറ്റു പോകരുതല്ലോ.
ആരെല്ലാമോ അനുനയം പറഞ്ഞ്‌, തിരികേ നല്‌കിയപ്പോളമ്മ, എന്നെ തിരസ്‌ക്കരിച്ചതൊന്നുമില്ല.
ഞാനാണെങ്കിലോ അമ്മയെ തിരിച്ചുകിട്ടിയ നിമിഷം ആശ്വാസത്തോടെ മുലക്കണ്ണ്‌്‌ തേടുകയുയിരുന്നു. തൊണ്ട വരണ്ടു പോയിരുന്നു. പോരത്തതിന്‌ വിശപ്പും. പാലുകുടിച്ചുകൊണ്ടിരിയ്‌ക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ ഞാനുറങ്ങിപ്പോവുകയും ചെയ്‌തു.
അതുകൊണ്ടു എന്നെ തിരികെ കിട്ടിയപ്പോള്‍ അമ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞോ, എന്നെ വാരിപ്പുണര്‍ന്നോ, ഉമ്മവച്ചോ, എന്നൊുമെനിയ്‌ക്കറിയില്ല. ഒന്നും നേരില്‍ മനസ്സിലാക്കാനും അനുഭവിയ്‌ക്കാനും (ശമിച്ചില്ലായെന്ന പറഞ്ഞാല്‍ മതി. പില്‌ക്കാലത്താരും കൂടുതല്‍ വിശദീകരിയ്‌ക്കാതിരുന്നതും സംഭവങ്ങളുടെ വര്‍ണ്ണഭംഗി നശിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞു.
അങ്ങനെ ആദ്യമായി ഞാന്‍ വ്യവസ്ഥിതികളോടുള്ള പോരാട്ടത്തില്‍ നിരാഹാരസമരം തന്നെ നടത്തിക്കൊണ്ട്‌ പോര്‍ക്കളത്തിലേയ്‌ക്ക്‌ു എടുത്തുചാടി. എക്കാലത്തേയും പോലെ ചരി(ത ആഖ്യാതാക്കള്‍ ഇതും ചരി(ത രേഖകളില്‍ നിന്നും മറച്ചുപിടിച്ചതു, വരും തലമുറയ്‌ക്കു മാതൃകകിട്ടാതെ ലക്ഷ്യ ബോധമില്ലാതെ വളരുതിനു കാരണമായി. കുടുംബ സ്വത്തില്‍ നിന്നും വേണ്ട(ത വീതം കിട്ടാതെ വന്നപ്പോള്‍ അമ്മ എന്നേക്കൊണ്ടു സമരം ചെയ്യുക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു ധീരമാതാവിന്റെ ഉദയം അവിടെ നിന്നുമാണാരംഭിച്ചതെന്നുപറയാം.ന്ന
എാഴുമക്കളില്‍ ആറാമനായിപ്പിറ ഞാന്‍ അരുമയാകാതിരുന്നതു യാദൃഛികമൊന്നുമായിരിയ്‌ക്കില്ല. ആവര്‍ത്തനം വിരസതയുണ്ടാക്കുമെന്നാര്‍ക്കാണറിഞ്ഞുകൂടാത്തതു. പോരാത്തതിനു എാഴാമതായി അനുജത്തിയും കൂടിവന്നു. എല്ലാവരുടേയും സ്‌നേഹവും വാത്സല്യവും അണമുറിഞ്ഞവളിലേയ്‌ക്കാണൊഴുകിയതു. അവള്‍ വരുമ്പോള്‍ എനിയ്‌ക്കു എാഴുവയസ്സുണ്ടായിരുന്നു. നേരുപറയണമല്ലോ അന്നും അവളിലേയ്‌ക്കു ചൊരിയുവാന്‍ ഇ(തയധികം സ്‌നേഹവും വാത്സല്യവും എന്റെയുള്ളിലുമുണ്ടായിരുന്നുവെന്നു ഇന്നാലോചിയ്‌ക്കുമ്പോള്‍ അത്ഭുതം തോന്നുന്നുണ്ടു കോട്ടോ.എന്നുകരുതി എനിയ്‌ക്കവളോട്‌ അസൂയയും ദേഷ്യവുമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നു കരുതിയേയ്‌ക്കരുത്‌.
മൂടുകീറിയ നിക്കറുമിട്ടുഞാന്‍ സ്‌കൂളിലേയ്‌ക്കു പോകുമ്പോള്‍ പുത്തനുടുപ്പിന്റെ നറുമണവും പരത്തി ചി(തശലഭം പോലവള്‍ പാറിപ്പറു പോകുന്നതുകണ്ടാല്‍ ആര്‍ക്കായാലും അസൂയയും ദേഷ്യവുമൊക്കെ തോന്നും തീര്‍ച്ച. എനിയ്‌ക്കടിവാങ്ങിത്തരുന്നതില്‍ അപൂര്‍വ്വമായിട്ടെങ്കിലും അവളും ചിലപങ്കൊക്കെ വഹിച്ചിരുന്നു.
പ(ന്തണ്ടാമത്തെ വയസ്‌ തീര്‍ച്ചയായും ഒരു വഴിത്തിരിവു തെന്നയാണ്‌. തിരിച്ചറിവുകള്‍ മാലപ്പടക്കം പോലെ ഉള്ളില്‍ ഇടതടവില്ലാതെ വിസ്‌ഫോടനങ്ങള്‍ നടത്തിയ (പായം. എന്റെ ശബ്ദത്തിനു ഘനമേറിയതും കണ്ണുകള്‍ക്കു തീഷ്‌ണത വന്നതും ഞാന്‍ പോലുമറിയാതെയാണ്‌.
ആദ്യമായി എന്റെ ശബ്ദം ചുമരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ (പതിധ്വനിച്ചപ്പോള്‍ വളഞ്ഞ പുരികങ്ങളോടെ എട്ടുജോഡിക്കണ്ണുകള്‍ എന്ന െതുറിച്ചുനോക്കി.
`കാല(പവാഹത്തിലെ മാറ്റങ്ങള്‍'-എന്ന (പയോഗം എ(ത അര്‍ത്ഥവത്താണ്‌.
കോടാനുകോടി നക്ഷ(തങ്ങളെ അദൃശ്യമായ കാന്തികവലയത്താല്‍ തന്റെ നെഞ്ചോടു ഒതുക്കിനിറുത്തു ക്ഷീരപഥത്തിന്റെ കരങ്ങളും ഹൃദയവും.ക്ഷീരപഥമെന്നപേരിപ്പുറം നെഞ്ചോടുചേര്‍ത്തമര്‍ത്തി ക്ഷീരം പകരുന്ന ജീവിതപ്പാതയിലെ അദൃശ്യമായ സാന്നിധ്യം.
``മോനേ...''
``അമ്മേ....''
``ദാ...വായ തുറക്കൂ...ദാ..ഇങ്ങനേ....''
``മോനുറക്കം വരുന്നുണ്ടോ.....''
``അമ്മ പാടിത്തരട്ടേ`...''
`` ഈ വല്ലിയില്‍ നിന്നു ചെമ്മേ-പൂക്കള്‍
പോകുന്നിതാപറന്നമ്മേ......
തെറ്റീ, നിനക്കുണ്ണീ ചൊല്ലാം-നല്‍പൂ-
മ്പാറ്റകളല്ലേയിതെല്ലാം.....
ദൈവമേ, എന്റെ അമ്മ...
ചങ്ങാതിമാരുടെ അമ്മ. കഥകളിലെ അമ്മ. സിനിമയില്‍ കണ്ട അമ്മ.
എവടെയാണെന്റെ പൊന്നമ്മ.
അമ്മേ...സ്വപ്‌നങ്ങളില്‍ വന്നെങ്കിലുമെന്നെ കോരിയെടുയെടുക്കാത്തതെന്തേ...
ദൈവമേ... ദേവി... എന്നെ സ്‌്‌നേഹമുള്ളോരമ്മ ദത്തെടുത്തെങ്കില്‍.
ഞാനൊരനാഥനായിരുന്നെങ്കില്‍.....
ദൈവമേ...
ദേവീ....
അനാഥത്വത്തിന്റെ ഇരുട്ടില്‍, കത്തുന്ന വിശപ്പിന്റെ കാളിമയില്‍, ആശാന്തമായ മനസ്സിന്റെ വിഹ്വലമായ ചിന്തകള്‍.
``എടാ... അനാഥാ... അവന്റെയൊരുപൂതി. മദ്യം കഴിച്ചാല്‍ പോരാ, അതു തന്നത്താന്‍ വാറ്റിക്കുടിച്ചാലേ ലഹരിയുള്ളൂ പോലും.''
രാഘവേട്ടന്‍ വാറ്റുകലത്തിന്റെ മുകളിലെ പാ(തത്തിലെ വെള്ളം മാറ്റി ഒഴിയ്‌ക്കുകയായിരുന്നു. നീരാവിയായി വരുന്ന ചാരായം തണുപ്പിച്ചു (ദവരൂപത്തിലാക്കുവാന്‍ തണുത്തവെള്ളം മാറ്റിമാറ്റിയൊഴിയ്‌ക്കണം.
``എടാ, രാഘവേട്ടോ... വ്യത്യസ്‌തതതേടിയുള്ള അലച്ചിലല്ലേ ഇതെല്ലാം....''
ഞാന്‍ പാറപ്പുറത്തു ആകാശം നോക്കി മലര്‍ന്നു കിടക്കുകയായിരുന്നു.
തെളിഞ്ഞ ആകാശം. നക്ഷ(തങ്ങളും ച(ന്ദനും നിലാവും, ധനുമാസത്തിലെ കുളിരും.ന്ന
``രാഘവേട്ടാ, ഇിവന്റെ പിറന്നാളാ. എന്തൊരു യോഗം.''
ചങ്ങാതി സുശീലനാണതു പറഞ്ഞത്‌.
``എടാ, ഇറച്ചി മൂത്തു കരിഞ്ഞുപോകരുത്‌. നീയതുനോക്കു''
`` ഓ... ഓ... രാഘവേട്ടാ, ധനുമാസത്തിലെ തിരുവാതിര. ഡവസംബര്‍ ഇരുപത്തിരണ്ടു. ഒരപാടു (പത്യേകതകളുള്ള ജന്മദിനം. കഷ്ടം... ഈ ജന്മദിനത്തിലും ഇങ്ങനെയൊരു ജന്മം പിറക്കുമല്ലോന്നോര്‍ക്കുമ്പോഴാ... കഷ്ടം.... ''
``ടാ...മതിമതി... നീയാ ജോലി തീര്‍ക്കു...''
രാഘവേട്ടനാണ്‌.
``ടാ..മോനേ...വല്ലപ്പോഴുമിങ്ങനെയൊക്കെയാകാം. എന്നുവച്ചു എന്നുമിങ്ങനെ.... കോളജ്‌്‌ പഠനം.... ഇങ്ങനെ പേരാ... നീ പഴയപോലെയാകണം...''
`` എന്തിനാ രാഘവേട്ടാ... ഓരോ ദിനം കഴിയുന്തോറും നമ്മള്‍ മരണത്തിലേയ്‌ക്കടുക്കുകയല്ലേ.... അതിന്റെ വേഗതയൊന്നുകൂടട്ടേ.''
`` ടാ... അങ്ങനെയല്ലാ...''
``വേണ്ട രാഘവേട്ടാ...മോനെ ഞാനുമായിക്കടുക്കാതിരിയ്‌ക്കാന്‍ വല്ലാതെ പണിപ്പെടുന്നുണ്ടല്ലേ...''
``ശ്ശേ... എന്താടാ നീയിങ്ങനെ...''
``അതേ രാഘവേട്ടാ, എല്ലാ തന്തമാര്‍ക്കും തള്ളമാര്‍ക്കും ഇപ്പോളൊറ്റ (പാര്‍ത്ഥനയേയുള്ളു, എന്നേപ്പോലൊരുമകനെക്കിട്ടല്ലേയെന്നു. തന്റെ മോന്‍ എന്നോടടുക്കല്ലേയെന്നു. അതെ, ഒരാളും എന്നേപ്പോലാകരുത്‌. ഇതൊരുപാഴ്‌ജന്മം.''
പാറയില്‍ നിന്നുമിറങ്ങി കുപ്പിയിലിറക്കി വച്ചിരുന്ന ചാരായം ഇറ്റുവീഴുന്ന റ്റിയൂബ്‌ു ഗ്ലാസ്സിലേയ്‌ക്കുപിടിപ്പിച്ചു. ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്ന ചാരയത്തിലേയ്‌ക്കു നോക്കി.
``രാഘവേട്ടാ, ജയന്റെ അമ്മയോടു പറയണം, അവന്റെ മുന്നിലിരിയ്‌ക്കുന്ന ചോറിനു വിലപറയരുതെന്നു. പിന്നെ അതിന്റെ ജാള്യതയും വേദനയും. അതുമറക്കാന്‍ നിരാഹാരയജ്ഞങ്ങളും പലായനങ്ങളും....''
ചാരായം ചുണ്ടോടുപ്പിച്ചു. ചൂട്‌. പുഴുങ്ങിയ കപ്പയില്‍ നിന്നുമൊരെണ്ണമെടുത്തു ചവച്ചു കൊണ്ടു ഒരു കല്ലിന്മേലിരുന്നു.
ദൂരെ തെളിഞ്ഞു നില്‌ക്കുന്ന തീക്കട്ടപോലെ ചുവന്ന നക്ഷ(തത്തെ നോക്കി. തിരുവാതിര നക്ഷ(തം.
കുടുംബത്തിലെ (െബഡുവിന്നറാണെങ്കിലും, ആണ്‍ക്കരുത്തുണ്ടെങ്കിലും അമ്മ അമ്മയായിരിയ്‌ക്കണം.
ഒറ്റയ്‌ക്കുള്ള യാ(തകള്‍.
വീട്ടിലെ അസാന്നിദ്ധ്യങ്ങള്‍.
ഗ്ലാസ്സിലെബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന ചാരായം വായിലേയ്‌ക്കു കമിഴ്‌ത്തി, ഒറ്റയിറക്കിനു കാലിയാക്കി.
``രാഘവേട്ടാ, അങ്ങനെ പലായനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഞാന്‍ വലിയൊരു മൈതാനമുള്ള ദേവീ ക്ഷേ(തത്തിലെത്തി. ആല്‍ മരങ്ങള്‍ തന്നെ എാഴെട്ടെണ്ണം. വലിയ ചെമ്പകമരം. നിറയെ വെളുത്തപൂക്കള്‍. അനിര്‍വചനീയമായ സുഗന്ധം. ഇളം കാററ്‌. വല്ലാത്തൊരനുഭൂതിയില്‍ ഞാനാ ആല്‍ത്തറയില്‍ ധ്യാനത്തില്‍ മുഴുകിയിരുന്നു. ധ്യാനത്തിനിടയ്‌ക്കെപ്പോഴോ ഉണ്ടായ മയക്കത്തില്‍, പതീയേ, ഒരു ഇളം ചൂടുള്ള മൃദുലമായൊരുകൈ, എന്നെ തഴുകാന്‍ തുങ്ങി. എന്നെ മടിയിലേയ്‌ക്കു പിടിച്ചു കിടത്തി. ആലിലകളിളക്കിയെന്നെ വീശി. ചെമ്പകപ്പൂക്കളുടെ മണം ശ്വസിപ്പിച്ചു. രാഘവേട്ടാ, അന്നാദ്യമായി അമ്മയുടെ മടിത്തട്ടിലെ സാന്ത്വനം ഞാനനുഭവിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.''
ഗ്ലാസ്സിലേയ്‌ക്കു വീണ്ടും ചാരായം നിറയ്‌ക്കുന്നതിനിടെ ഞാന്‍ തുടര്‍ന്നു.
``എടാ, ദുശ്ശീലാ... ഇുന്നം ദേവീ ക്ഷേ(തങ്ങളിലെ മൈതാനങ്ങളില്‍, ആലിന്‍ചുവട്ടില്‍, ചെമ്പകപ്പൂമരങ്ങളുടെയരുകില്‍, അമ്മയുടെ മുലപ്പാല്‍ ഞാന്‍ രഹസ്യമായി നുണയാറുണ്ടെടാ.''
``ദൈവമേ... ഇങ്ങനേയും നിരീശ്വരവാദമോ... കമ്മ്യൂണിസ്‌റ്റോ...''
അനാഥന്റെ അസ്ഥിത്വ ദുഖവും പേറിയുള്ള നിരാഹാരയജ്ഞങ്ങളും (പയാണങ്ങളും. എങ്ങോട്ടായിരുന്നെന്റെ ഒഴുക്കു. ഒഴുക്കു വെള്ളത്തില്‍ വീണ കരിക്കട്ട പോലെ. ഞാനല്ല, വെള്ളവും ഒഴുക്കും അതിന്റെ ചലനങ്ങളുമായിരുന്നു എന്നെ നിയ(ന്തിച്ചിരുന്നത്‌.
``അമ്മയെക്കാണണമെന്നു തോന്നുന്നില്ലേ...''
കള്ളുഷാപ്പിന്റെ പിന്നാമ്പുറത്തു പാ(തങ്ങള്‍ കഴുകിവയ്‌ക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്‍.
ചെത്തുകാരന്‍ ഗോപാലേട്ടനാണ്‌ ചോദിച്ചത്‌.
പാ(തം കഴുകല്‍ നിറുത്തി ഞാന്‍ ഗോപാലെട്ടന്റെ മുഖത്തേയ്‌ക്കു നോക്കി. ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരി മാ(തമായിരുന്നു എന്റെയുത്തരം.
ഗോപാലേട്ടന്‍ നീട്ടിയ സിസ്സേഴ്‌സ്‌ സിഗരറ്റു കത്തിച്ചു ഒരുകവിള്‍ ഊതിക്കൊണ്ടു തെങ്ങില്‍ചാരിയിരുന്നു ഞാന്‍ ആകാശത്തേയ്‌ക്കുനോക്കി. ച(ന്ദനും നക്ഷ(തങ്ങളുമില്ലാതെ ആകാശം കാര്‍മേഘം മൂടിക്കിടന്നു.
വല്ലാത്ത ഉഷ്‌ണം.
ഗോപാലേട്ടന്‍ ബാക്കി പാ(തങ്ങള്‍ കഴുകി അടുക്കി വച്ചു.
``വിദ്യാഭ്യാസം തുടരണം.''
ഗോപാലേട്ടന്‍ പറഞ്ഞവസ്സാനിപ്പിച്ചു.
വിദ്യാദേവി എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയിട്ടു രണ്ടു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞിരിയ്‌ക്കുന്നു.
``ഞാനും കൂടി വരണോ''
ചങ്ങാതിയെന്റെ തോളില്‍ കൈവച്ചു.
``വേണ്ടാ.''
ഞാനവനെ നോക്കാതെ നടന്നു.
അമ്മ കാറില്‍ നിന്നുമിറങ്ങി വീട്ടിലേയ്‌ക്കു നടന്നു കഴിഞ്ഞിരിന്നു. നല്ല ഇരുട്ടു. സ്ഥിരമായി നടക്കുന്ന വഴിയായിരുന്നതിനാല്‍ തപ്പിത്തടയേണ്ടതില്ല. അമ്മയ്‌ക്കു നടക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടള്ളതുപോലെ. ഞാന്‍ അമ്മയെ മറികടന്നു വേഗത്തില്‍ നടന്നു.
മുറ്റത്തു രണ്ടാമത്തെ ജ്യേഷ്‌ഠന്‍ അക്ഷമയോടെ നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. (പവാസജീവിതത്തിലെ ഇടവേളയില്‍ നാട്ടിലെത്തിയതായിരുന്നു, ജ്യേഷ്‌ഠന്‍.
എന്റെ മുഖത്തേയ്‌ക്കു ഉത്‌ക്കണ്‌ഠയോടെ നോക്കി.
``വരുന്നുണ്ടു. ഒന്നും ചോദിയ്‌ക്കണ്ട. അറിഞ്ഞതായിപ്പോലും ഭാവിയ്‌ക്കരുത്‌.''
മറ്റുള്ളവരെനോക്കി താക്കീതായി പറഞ്ഞു.
``എല്ലാവരോടുംകൂടിയാണ്‌.''
അത്താഴം സ്‌പൂണ്‍ കൊണ്ടു കോരിക്കഴിയ്‌ക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി ജ്യേഷ്‌ഠന്‍ നെറ്റിചുളിച്ചു.
``ഒന്നുമില്ല രാവിലെ കയ്യൊന്നു മുറിഞ്ഞു.''
എന്റെ ഉത്തരം വിശ്വസ്സനീയമായിക്കാണില്ല.
മുറിയില്‍ ഇരുട്ടില്‍ സിഗരറ്റിന്റെ തീക്കനല്‍ പകര്‍ന്ന വെളിച്ചം നോക്കിക്കിടക്കുമ്പോഴോര്‍ത്തു.
എന്തിനാണമ്മ ഇങ്ങനെയൊരൊളിത്താവളമുണ്ടാക്കിയത്‌. ക്ഷേ(തദര്‍ശ്ശനമെന്നു പറഞ്ഞു അമ്മ അങ്ങോട്ടെന്തിനാണി(തയും കാലം പോയിരുന്നത്‌. അനുജത്തിയെ വല്ലപ്പേഴും കൊണ്ടു പോയിരുന്നതിനാല്‍ വഴികണ്ടെത്താന്‍ (പയാസപ്പെട്ടില്ല. എങ്കിലും അവളും ഇതുവരേയും എല്ലാം രഹസ്യമാക്കിവച്ചു.
കൂടെ വരാന്‍ വിസമ്മതിച്ചപ്പോള്‍ ഹിസ്‌റ്റീരിയാ ബാധിച്ചവനേപ്പോലെ സ്വയം കടിച്ചുകീറിയതായിരുന്നു എന്റെ കൈപ്പത്തിയുടെ ഉള്‍ഭാഗം.
പക്ഷെ അമ്മ യാ(തകള്‍ അവിടെ അവസ്സാനിപ്പിയ്‌ക്കുകയായിരുന്നു.
ഞാനും അമ്മയും വിരുദ്ധ (ധൂവങ്ങളിലേയ്‌ക്കാണ്‌ യാ(തചെയ്‌തത്‌്‌. പുറം തിരിഞ്ഞുള്ള യാ(ത. ഞങ്ങള്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ. വല്ലപ്പോഴും ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോള്‍ പുറം തിരിഞ്ഞു യാ(ത ചെയ്യുന്ന അമ്മയേയാണ്‌ കണ്ടിട്ടുള്ളത്‌്‌.
പക്ഷെ (ധുവങ്ങള്‍ കടന്നാലോ. പിന്നെ യാ(ത അഭിമുഖമായിട്ടായിരിയ്‌ക്കും. ലക്ഷ്യം വിരുദ്ധ (ധുവങ്ങളാണെങ്കില്‍ പോലും.
ആശുപ(തിവാര്‍ഡിലെ എാകാന്തതയില്‍ ഞങ്ങള്‍ ഭൂതകാലത്തില്‍ നിന്നും വര്‍ത്തമാനകാലത്തിലേയ്‌ക്കും, വര്‍ത്തമാനകാലത്തില്‍ നിന്നും ഭൂതകാലത്തിലേയ്‌ക്കും മൗനമായി യാ(തചെയ്‌തു. മൂന്നര പതിറ്റാണ്ടുകള്‍ക്കു ശേഷം ഞങ്ങള്‍ അഭിമുഖമായിയിരുന്നു. ഞാന്‍പിറന്ന ഗര്‍ഭപാ(തമാണു അമ്മയില്‍ നിന്നും നീക്കം ചെയ്‌തതു. ഞാന്‍ ദാനമായി നല്‌കിയ എന്റെ രക്തമാണിപ്പോള്‍ അമ്മയുടെ സിരകളിലൂടെ ഒഴുകുന്നതു. മുലപ്പാലിലൂടെ എനിയ്‌ക്കു പകര്‍ന്നു തന്ന അമ്മയുടെ ജീവരക്തം.
`` നിങ്ങള്‍ക്കു ഒറ്റയ്‌ക്കു വന്നെത്താന്‍ കഴിയാത്തിടത്തേ ഞാന്‍ വീടുവയ്‌ക്കൂ.''
വീണ്ടുമൊരു പതിറ്റാണ്ടിനു ശേഷം ആശുപ(തക്കിടക്കയില്‍ അമ്മയ്‌ക്കരുകിലിരുന്നു ഞാന്‍ പഴയ വാക്കുകള്‍ ഓര്‍ക്കുകയുയിരുന്നു.
പറഞ്ഞതു പോലെതന്നെ ഞാന്‍ വീടുവച്ചു. രണ്ടു തവണ മാ(തമേ അമ്മ വിട്ടല്‍ വന്നിട്ടുള്ളു. ഒന്നു കുടികേറിത്താമസത്തിനു. മറ്റൊരുസന്ധ്യയില്‍ ആരൊക്കെയോ താങ്ങിപ്പടിച്ചു വഴിനടത്തിയാണ്‌ അമ്മയെ കൊണ്ടു വന്നത്‌്‌. പിറ്റേന്നു തന്നെ തിരികേ പോവുകയും ചെയ്‌തു.
രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പു അമ്മ ചവിട്ടുപടിയില്‍ വീണു. തളര്‍ന്നു കിടക്കേണ്ടതായിരുന്നു. വടികുത്തിയുണെങ്കിലും അമ്മ എഴുന്നേറ്റുനടന്നു.
താങ്ങായി ഞാനൊും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന തിരിച്ചറിവു അമ്മയില്‍ ബലപ്പെട്ട നാളുകളായിരുന്നു അത്‌.
ഊന്നു വടികുത്തിയുള്ള യാ(തയില്‍ രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷം, അമ്മ ഇതാ ഈ ആശുപ(തിക്കിടക്കയില്‍, ഒന്നും സംസാരിയ്‌ക്കാതെ, വായിലൂടെ കടത്തിയ റ്റിയൂബിലൂടെ നല്‌കുന്ന (ദവരൂപത്തിലുള്ള ആഹാരത്തിന്റെ രുചിയറിയാതെ, പാതിമയക്കത്തില്‍ ഉറങ്ങുന്നു.
മയക്കത്തില്‍ നിന്നുമുണരുമ്പോള്‍ എല്ലാവരേയും തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടു.
``രാജന്‍...... രാജന്‍.....''
എന്നെ കണ്ടില്ലെങ്കില്‍ അവ്യക്തമായ ശബ്ദത്തില്‍ തിരക്കും.
രാ(തി എാറെവൈകുവോളം ഞാനമ്മയുടെയരുകിലിരിയ്‌ക്കും. തലമുടി തഴുകിക്കൊടുക്കും. നല്ല വെളുത്ത തല മുടിയായിരുന്നു അമ്മയ്‌ക്കു.
`` നമുക്കു ബാക്കിയുള്ള ഭൂമിവിറ്റു കാറുവാങ്ങാം. ഇനി സ്വന്തം കാറില്‍ യാ(ത ചെയ്‌താല്‍ മതി.''
ആശുപ(തിയിലെ മൂന്നമത്തെ രാ(തിയിലാണ്‌ ഞാനിതു പറഞ്ഞത്‌.
അമ്മയുടെ മുഖത്തു സന്തോഷം വന്നുനിറഞ്ഞു. ചുണ്ടില്‍ അതുവരെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത അമ്മയടെ മനോഹരമായ പുഞ്ചിരി വിടര്‍ന്നു.
``നേരമേറെയായി. ഇനിയുറങ്ങിക്കെള്ളു.''
പെട്ടെന്നു അടഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍ ഒന്നുകൂടി ഇറുക്കിയടച്ചു. ഉറങ്ങുന്നതുപോലെ മുഖം ശാന്തമായി.
ഉറങ്ങിയിരിയ്‌ക്കുമോ. അതോ ഉറക്കം നടിച്ചതോ.
ഞാന്‍ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ പുറത്തേയ്‌ക്കു നടന്നു.
എനിയ്‌ക്കറിയാം, കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അമ്മ എന്നെ തിരക്കും.
പെങ്ങള്‍, ഞാന്‍ പുകവലിയ്‌ക്കാന്‍ പോയി, ഇപ്പോവരും, എന്നുപറയും. അമ്മ അതുകേട്ടു വീണ്ടും ഉറക്കത്തിലേയ്‌ക്കു മടങ്ങിപ്പോകും.
പുറത്തേയ്‌ക്കു പോകുമ്പോള്‍ ഞാനോര്‍ത്തു.
സ്വാര്‍ത്ഥതയോടെയാണു ഞാന്‍ അമ്മയെ വീക്ഷിച്ചത്‌. ഞാന്‍ ജനിയ്‌ക്കുന്നതിനും മുമ്പേതന്നെ ജീവിതം കടല്‍ക്കിഴവനേപ്പോലെ അമ്മയുടെ ചുമലില്‍ ഇരുപ്പുറപ്പിച്ചിരുന്നു. കടല്‍ക്കിഴവനേയും ചുമന്നുള്ള യാ(തയില്‍ അമ്മ എന്തുമാ(തം കിതച്ചു. എ(തതവണ ചുവടുറയ്‌ക്കാതെ വീണു. എവിടേയും അത്താണികാണാതെ വേച്ചുവേച്ചുള്ള യാ(ത.
അമ്മ ഒരു സ്‌(തീയായിരുന്നുവെന്നെന്തേ, ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല. കരുത്താനായ ഒരു പുരുഷന്റെ സംരക്ഷണം തീര്‍ച്ചയായും അമ്മ ആ(ഗഹിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. മക്കളേയും ഭര്‍ത്താവിനേയും ഊട്ടി, ഐശ്വര്യ ദേവതയേപ്പോലെ ഗൃഹനാഥയായി ജീവിയ്‌ക്കാന്‍ അമ്മയും ആ(ഗഹിച്ചിരുന്നു.
ഒററമകളുടെ എാകമകളായിരുന്നു അമ്മ. എാഴുമാസം (പായമായപ്പോള്‍ അമ്മമരിച്ചു. അച്ഛന്‍ വേറെ വിവാഹം കഴിച്ചു. മുത്തശ്ശിയുടെ തണലില്‍ വളര്‍ന്നയമ്മ എാകാന്തതയുടെ പീഢനഗൃഹത്തിലാണ്‌ വളര്‍ന്നത്‌ു. എാകാന്തത എന്നും മനസ്സിന്റെ ഭാരമായിരുന്നു.
എാഴുമക്കളെമാ(തമല്ല, അവരുടെമക്കളേയും തന്റെ ചിറകിന്നുള്ളില്‍, ഒതുക്കിപ്പിടിച്ചു, തീറ്റിപ്പോറ്റിയ തള്ളക്കോഴിയായിരുന്നു, അമ്മ.
മനസ്സിന്റെ ശാന്തതതേടിയുള്ള യാ(തയില്‍ കണ്ടെത്തിയതായിരിയ്‌ക്കണം, ആ ഒളിത്താവളവും.
നാലാം ദിവസ്സം.
മുത്തശ്ശിയെക്കാണാന്‍ വന്ന ചെറുമക്കളുടെ മക്കളേയും കൂട്ടി പുറത്തു പോയി തിരിച്ചുവരവേ ആശുപ(തി വരാന്തയുടെ മച്ചിലേയ്‌ക്കു നോക്കി, ഞാനെന്താണ്‌ (പാര്‍ത്ഥിച്ചത്‌.
ഞാനമ്മയുടെയരുകിലിരുന്നു.
തലമുടി തഴുകിക്കൊടുത്തു.
അമ്മയുടെമുഖത്തു സന്തോഷമോ, സമാധാനമോ, സംതൃപ്‌തിയോ. മുഖത്തു വിരിഞ്ഞ (പകാശത്തെ എനിയ്‌ക്കു വേര്‍തിരിയ്‌ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
`` കാറുവാങ്ങി ഒരു (ൈഡവറേയും വയ്‌ക്കാം. അമ്മയ്‌ക്കിഷ്ടമുള്ളിടത്തേയ്‌ക്കു, ആശുപ(തിയിലോ. ക്ഷേ(തത്തിലോ, മക്കളുടെയടുത്തേയ്‌ക്കോ എങ്ങോട്ടു വേണമെങ്കിലും പോകാമല്ലോ. ''
അമ്മയുടെ മുഖം വടര്‍ന്നു.
``കാറില്‍ ഗമയില്‍ പോകുമ്പോ എന്നെ വഴിയില്‍ കണ്ടാല്‍ കയറ്റുമോയെന്തോ.''
``പോടാ.....''
എന്നെ ശകാരിച്ചതുപോലെ.
എനിയ്‌ക്കമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കണമെന്നുതോന്നി.
മുലപ്പാലിനായി ഞാന്‍ ദാഹിച്ചു.
അമ്മയുടെ മുലക്കണ്ണിനായി എന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ വിടര്‍ന്നു.
അമ്മയുടെ മടിയിലെനിയ്‌ക്കു തലവച്ചുകിടക്കണം.
ഞാനമ്മയുടെ തലമുടി തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
അനിര്‍വചനീയമായൊരു (പകാശം അമ്മയുടെ മുഖത്തു വിടര്‍ന്നുനിറയുന്നത്‌ ഞാന്‍ കണ്ടു.
``ഉറങ്ങിക്കൊള്ളു.''
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
അമ്മയുടെ മുഖത്തു ശാന്തത.
അമ്മമയങ്ങി.
മയക്കത്തിലമ്മ ശ്വാസം കഴിയ്‌ക്കുന്നതു നിറുത്തി.
ഇടയ്‌ക്കോരിക്കള്‍.
``അമ്മേ വിളിയ്‌ക്കെടി....''
എന്റെ ശബ്ദം ഉയര്‍ന്നു.
``അമ്മേ.......''
പെങ്ങള്‍ ഞെട്ടി വിളിച്ചു.
``ങ്‌ഹേ.....''
അമ്മ ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു.
ഞാനമ്മയെ അപ്പോഴും തഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
വീണ്ടും രണ്ടുവട്ടം കൂടി ഇതാവര്‍ത്തിച്ചു. പിന്നെ അമ്മവിളികേട്ടുണര്‍ന്നില്ല.
ഞാന്‍ തഴുകിക്കൊണ്ടിരിയ്‌ക്കേ,
അമ്മ എന്നോട്‌ യാ(ത ചോദിയ്‌ക്കാതെ,
എന്നെ കബളിപ്പിച്ചു പൊയ്‌ക്കളഞ്ഞു.
അപ്പോഴും അമ്മയുടെ മുഖത്തു അനിര്‍വചനീയമായ (പസാദവും, ശാന്തതയും, സംതൃപ്‌തിയും വിടര്‍ന്നു നിന്നിരുന്നു.
അല്‌പം മുമ്പു ഞാനെന്താണു (പാര്‍ത്ഥിച്ചതു.
എങ്കിലും.......ഇപ്പോള്‍........
ഇ(തവേഗം.........
Friday, December 25, 2009
Saturday, July 25, 2009
കൃഷ്‌ണ
കാറ്റത്ത്‌ മഴത്തുള്ളികള്‍ നെയ്‌ത ഭൂമിയുടെ ഉടയാട കൊടിക്കൂറപോലെ പാറിപ്പറന്നു. അമ്മയുടെ ഉടുവസ്‌ത്രമുരിയുന്ന തെമ്മാടി താഴ്‌വരയില്‍ വൃക്ഷങ്ങളെ ഇളക്കിമറിച്ചു.
കുടിയേറ്റമലയിലെ വാഴത്തോപ്പില്‍ കെട്ടിയുയര്‍ത്തിയ കാവല്‍പ്പുരയില്‍ കുങ്കുമഗന്ധം മുറിയില്‍ നിറച്ച്‌ മഴനനഞ്ഞീറനോണവള്‍ മലകയറിപ്പോയി.
അവള്‍ കാച്ചിയ കാപ്പി ചൂടോടൊരുകവിളിറക്കി, പ്രിയ ബ്രാന്‍ഡ്‌ സിഗരറ്റിന്റെ പുക ഒരു കവിളൂതി, അവളുടെ ഉമിനീരും വിയര്‍പ്പും കുങ്കുമഗന്ധവും പറ്റിപ്പടര്‍ന്ന, എന്റെ ശരീരം വീണ്ടും മണത്ത്‌, ഞാനവള്‍ പോയവഴി നോക്കനിന്നു.
പോകുന്നേരം അവളൊന്നും നറഞ്ഞില്ല.
തിളപ്പിച്ച കാപ്പി നിറച്ച ഗ്ലാസ്‌ എന്റെ നേരെ നീട്ടുമ്പോഴും അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. കാളിയ മര്‍ദ്ദനമാടിത്തളര്‍ന്ന്‌ വസ്‌ത്രം ധരിയ്‌ക്കുമ്പോഴും കാപ്പി തിളപ്പിയ്‌ക്കുമ്പോഴും അവളൊന്നും പറഞ്ഞതേയില്ല.
പോകാനിറങ്ങും മുമ്പ്‌ പുണര്‍ന്നെന്നെ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടെന്റെ വലംകൈ അവളുടെ അടിവയറ്റില്‍ ചേര്‍ത്തുവച്ചെന്റെ കണ്ണുകളിലേയ്‌ക്കവള്‍ നോക്കിനിന്നു.
``ഘടോല്‍ക്കചന്‍''
അവളുടെ ചുണ്ടുകനങ്ങി.
അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ അാഴക്കടലിന്റെയാഴവും, മഹാസമുദ്രത്തിന്റെ പരപ്പും, തിരമാലകളുടെ ഇളക്കവും, വജ്രത്തിന്റെ തിളക്കവുമുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ പഞ്ചേന്ദ്ര്യങ്ങളിലേയ്‌ക്ക്‌്‌്‌ ഒരായിരം തിരുക്കാണികള്‍ തുരന്നു കയറി.
പിന്നെയൊന്നും പറയാതവള്‍ മഴയത്തേയ്‌ക്കിറങ്ങി. നേരത്തോട്‌്‌്‌ നേരമെത്തിയ മഴ അവളുടെ നെറുകയില്‍ വീണ്‌്‌്‌ പെട്ടിച്ചിതറി. മേനിയിലാകെ പരന്നൊഴുകി അവളെകുതിര്‍ത്തു. മഴനനഞ്ഞീറനോടവള്‍ മലകയറി.
``കൃഷ്‌്‌്‌്‌ണേ....''
കുറച്ചുമുമ്പ്‌ അവളില്‍ നിന്നുമിറങ്ങി വിയര്‍പ്പു തുടച്ചുകൊണ്ടു ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
``എന്റെ പലായനങ്ങള്‍ക്കന്ത്യയില്ല. വാല്‌മീകം ഭേദിച്ചിറങ്ങാനും നേരമായില്ല. ദശാബ്ദങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം അപമാനഭയത്താല്‍, സവര്‍ണ്ണത്തേരുകള്‍ കുപ്പമാടങ്ങളില്‍ പെണ്‍മേനികള്‍ക്കായി തേരോട്ടം നടത്തും കാലം, അമ്മയുമൊത്ത്‌്‌്‌ ജാതി വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ വെന്തുരുകുമീ നാടുപേക്‌ഷിച്ച്‌, അാദ്യപലയനം. ഇക്കാലമത്രയും ഞാന്‍ കാത്തു സൂക്ഷിച്ചു എന്റെ ഈ ഓടക്കുഴല്‍. അതില്‍ നിന്നുമുതിര്‍ന്ന നാദം. നിനക്കായുള്ളയെന്റെ അന്തര്‍ദാഹം. എനിയ്‌ക്കായി നീ സൂക്ഷിച്ച നിന്റെ ഈ മയില്‍പ്പീലി.''
``കാര്‍വര്‍ണ്ണാ.....''
എന്റെ വയര്‍പ്പില്‍ കുതിര്‍ന്നും കുതിപ്പില്‍ തളര്‍ന്നും കിതച്ചും കിടന്നവളെന്നെ വിളിച്ചു.
``പ്രാണനാഥാ....എന്റെ ഭീമസേനാ....നിന്റെ പുരുഷഗന്ധം കൊണ്ട്‌്‌്‌ കീചകന്റെ സുഷുമ്‌നയും മസ്‌തിഷ്‌ക്കവും തകര്‍ത്ത്‌്‌്‌ തളര്‍ത്തിയിട്ടവനേ.....ചേര്‍ത്തണയ്‌ക്കുകെന്നെ നിന്‍മേനിയോട്‌്‌്‌. നുകരെട്ടെ ഞാന്‍ നിന്റെ പുരുഷഗന്ധം. രുചിയ്‌ക്കട്ടെ നിന്റെ വിയര്‍പ്പിന്നിപ്പരസം. കൃഷ്‌്‌്‌ണേ... എന്നെന്നെ വളവയ്‌ക്കുന്നുവെങ്കിലും പാഞ്ചാല രാജ്യത്തെ കൃഷ്‌്‌്‌ണയല്ലല്ലോ ഞാന്‍. പാണ്‌ഡവരെന്നെ വേട്ടതില്ല. വേട്ടതോ കീചകന്‍. ഗുരുവായി വന്ന്‌്‌്‌ സ്വതൃഷ്‌ണകളില്‍ വാത്സ്യായനനും ഹിരണ്യകശിപുവും ക്രൗഡില്ല്യനുമായി ഉരഗങ്ങളേപ്പോലെ തൊലിയുരിഞ്ഞ്‌്‌്‌ പരിണമിയ്‌ക്കുന്ന വാത്സ്യായനന്റെ പരാജിത ജന്മമായ കീചകന്‍. നിനക്കായ്‌മാത്രം ഞാനൊളിപ്പിച്ച എന്റെ മയില്‍പ്പീലി ഹാരണ്യകശിപുവിന്റെ തടവറകളില്‍ അവന്റെ രേതസ്സുവീണ്‌ കുതിര്‍ന്ന്‌്‌്‌ ദുര്‍ഗന്ധിയായില്ലേ? പക്ഷേ നിന്റെ സ്‌പര്‍ശത്താല്‍ വീണ്ടും വിടര്‍ന്ന്‌്‌്‌, നിന്റെ ഓടക്കഴല്‍ നാദത്തില്‍ ഇളകിയാടി മധു നിറഞ്ഞുറവപൊട്ടിയ എന്റെ മയില്‍പ്പീലി. നിന്റെ ഹിരണ്യ സ്രവത്താല്‍ സഗന്ധിയായതും പഉമണം പരത്തിയതും നീ അറിഞ്ഞില്ലേ ഗോുപികാ ക്ഷ്‌ണാ.... എന്റെ നരസിംഹമേ.....''
വേദ പഠനകാലത്തൊരുനാള്‍ ഗുരുപൂജകഴിഞ്ഞ്‌്‌്‌ പൂജാമുറിയില്‍ വേദങ്ങളെനിയ്‌ക്കായ്‌ വ്യാഖ്യാനിച്ചീടവേ.....
``ഗുരോ.... ത്രേതായുഗത്തിന്റേയും ദ്വാപരയുഗത്തിന്റേയും അന്ത്യം വിഷ്‌ണു ചൈതന്യത്തിന്റേയുംകൂടി അന്ത്യമായിരുന്നില്ലേ? ലോകാ സമസ്‌താ സുഖി നോ ഭവന്തു എന്ന വാക്യമുണ്ടാക്കിയ മാമുനിയ്‌ക്ക്‌്‌്‌ ഈ ഭൂഗോളത്തിന്റെ എാതെല്ലാം ഭാഗങ്ങളേക്കുറിച്ച്‌്‌്‌ അറിവുണ്ടായിരുന്നു. ലോകം മുഴുവന്‍ സുഖമായി ഭവിയ്‌ക്കാന്‍ നാം എന്തു ചെയ്യണമെന്നാണ്‌ കല്‌പിച്ചത്‌്‌, പ്രഭോ?'' ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
തന്റെ മാറില്‍ പറ്റിക്കിടന്ന പൂണുനൂലില്‍ ഇടതു പെരുവരല്‍ കയറ്റി എനിയ്‌ക്കു നേരെ നീട്ടിപ്പിടിച്ച്‌്‌്‌ താഴോട്ടും മേലോട്ടും ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ടെന്റെ കണ്ണുകളിലേയ്‌ക്ക്‌്‌്‌ തറഞ്ഞു നോക്കി.
അാ നോട്ടത്തിനുമുന്നില്‍ ഞാന്‍ പതറി. മനസ്സിന്റെ നിയന്ത്രണച്ചരട്‌ എന്നില്‍ നിന്നുമയാള്‍ തട്ടിയെടുത്തു. എന്റെ ലക്ഷ്യം കണ്ടെത്തിയ കാട്ടാളന്റെ മുഖഭാവം മാറി. സര്‍വ്വം ക്രൗര്യം സ്വാര്‍ത്ഥം അാര്‍ത്തി. ചുവന്ന്‌ തിളങ്ങിയ കണ്ണുകള്‍ എന്റെ എന്റെ ശരീര വടിവുകളിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി. കവിളുകള്‍ ചുവന്നു തുടിച്ചു. തടിച്ച ചുണ്ടുകള്‍ വിടര്‍ന്നു. നാവ്‌ ചുണ്ടിനെ നക്കിത്തടച്ചു. കീഴ്‌ച്ചുണ്ട്‌്‌്‌ പല്ലുകള്‍ക്കിടയിലമര്‍ന്നു.
നീചന്‍ ഗുരു പത്മാസനത്തിലിരുന്നു. ദൃഷ്ടികള്‍ മേലേയ്‌ക്കുയര്‍ത്തി ഉറപ്പിച്ചുനിറുത്തി. ചുണ്ടുകള്‍ മന്ത്രാക്ഷരിയില്‍ വിറച്ചു. ഗന്ധധൂമങ്ങള്‍ പലതുമുയര്‍ന്ന്‌്‌്‌ മുറിയില്‍ നിറഞ്ഞു. ഒരുനുള്ള്‌്‌്‌ ചൂര്‍ണ്ണം അയാളുടെ പെരുവിരല്‍ കൊണ്ട്‌്‌്‌ എന്റെ പുരികങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നും മുകളിലേയ്‌ക്ക്‌്‌്‌ മുടിയിഴകള്‍ വരെ നീട്ടി ഗോപിക്കുറി വരച്ചു. വിതുകൈക്കുമ്പിളില്‍ രുചിഭേദമുള്ള ജലം പാനം ചെയ്യാന്‍ തന്നു. ഒരുപിടി സുഗന്ധ ധൂളി എന്റെ മുഖത്തേയ്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌ക്കെറിഞ്ഞു. നിറഭേദമുള്ള ജലം കുടിപ്പിച്ചു. ഒരുനുള്ള്‌ ചൂര്‍ണ്ണം എന്റെ നാവില്‍ തൊട്ടു. പതിയേ എന്റെ കാഴ്‌ചകളിലേയ്‌ക്ക്‌്‌ വൃന്ദാവനവും ഹൈമവതിയും വെള്ളിമേഘങ്ങളും കടന്നുവന്നു. മുറിയും ഗുരുവും ഭൂമിയും കാഴ്‌ചയില്‍ നിന്നും പോയി മറഞ്ഞു.
മേഘപാളികള്‍ക്കിടയിലൂടെ ഞാന്‍ മലര്‍ന്നു പറന്നു. കാറ്റിലെന്റെ വസ്‌ത്രങ്ങള്‍ ഇളകിപ്പറന്നു. ഊര്‍ന്നു ഉരിഞ്ഞു ഞാന്‍ നഗ്നയായി. മഞ്ഞുമലാഗ്രത്തില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ താഴ്വാരത്തിലേയ്‌ക്ക്‌്‌്‌ മലര്‍ന്നും കമിഴ്‌ന്നും ഇഴഞ്ഞിറങ്ങി. മലമുകളിലേയ്‌ക്ക്‌്‌്‌ നിരങ്ങിക്കയറി. വൃന്ദാവനത്തില്‍ ഞാന്‍ വിഭ്രമശൃംഗാര നൃത്തമാടി. മാനസസരസ്സില്‍ അരയന്നങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം നീന്തിത്തുടിച്ചു. അവര്‍ക്കൊപ്പം ഞാന്‍ അമരാവതിയിലേയ്‌ക്കു പറന്നു. പറക്കവേ വിചിത്രരൂപിയായൊരു തവിട്ടുപ്പക്ഷി എന്റെ മയില്‍പ്പീലി ലക്ഷ്യമാക്കി പറന്നടുത്തു. പക്ഷിയെക്കണ്ട്‌്‌ മയില്‍പ്പീലി തിളങ്ങി വിടര്‍ന്ന്‌്‌്‌ ഉന്മാദ നൃത്തമാടി. മയില്‍പ്പീലിയ്‌ക്കടിയില്‍ മധുനിറഞ്ഞുറവ പൊട്ടി. പക്ഷി തന്റെ കൊക്കുകൊണ്ട്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌ു മയില്‍പ്പീലിയില്‍ തൊട്ടു. പെട്ടെന്ന്‌്‌്‌ു കൊക്ക്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌ു വെട്ടിവിറച്ചു. മയില്‍പ്പീലിയ്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌ക്കു മുകളിലേയ്‌്‌ക്ക്‌ പക്ഷി കൊക്കിലൂടെ വിസര്‍ജ്ജിച്ചു. ാാകാശത്ത്‌്‌ു വെള്ളിമേഖങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നും പടിവിട്ടു ഞാന്‍ താഴേയ്‌ക്ക്‌്‌ു പതിച്ചു.
ഞെട്ടിയുണര്‍ന്ന ഞാന്‍, അലങ്കോലപ്പെട്ട പൂജാമുറിയില്‍ നഗ്നയായി രേതസ്‌ വീണ്‌്‌ു നനഞ്ഞു ദുര്‍ഗന്ധിയായ മയില്‍പ്പീലിയും അതിനടിയില്‍ ഉഴുതുമറിക്കാത്ത കൃഷിയിടവുമായി മലര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന എന്നെ കണ്ടു. എനിയ്‌ക്കരുകില്‍ നഗ്നനായി വിയര്‍ത്ത്‌ു കിതച്ച്‌ു തളര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന ഗുരുവായിരുന്ന നീചന്‍ രാക്ഷസനെ കണ്ടു. അവന്റെ നഗ്ന ശരീരത്തില്‍നിന്നു മുയര്‍ന്ന ദുര്‍ഗന്ധത്തില്‍ എനിക്കു മനം പുരട്ടി. ക്രൗഡില്ല്യതന്ത്രത്തില്‍ ഞാന്‍ ഹിരണ്യന്റെ തടവറകളില്‍ തടവുകാരിയായി,നരസിംഹമെത്തുന്നതും,പ്രഹ്ലാദന്‍ എന്റെ ഗര്‍ഭത്തില്‍ പിറക്കുന്നതും കാത്തു ഞാന്‍ കിടന്നു. അശക്തനായ നിരായുധനാല്‍ ഉഴാതെ ഊഷരയായി ഞാന്‍.
ദേവദേവാ...ഫലായുധാ... നീവരും വരെ കലപ്പയുടെ മൂര്‍ച്ചയും ശക്തിയും ഉന്മാദവും ലഹരിയും രതിയും രതിമൂര്‍ച്ഛയും ഞാനറിഞ്ഞില്ല.
അര്‍ത്ഥശാസ്‌ത്രത്തിന്റെ ഇരുണ്ട ഇടനാഴികളിലവനെന്നെ രാജപ്രമുഖര്‍ക്ക്‌ രമിയ്‌ക്കാന്‍ കൊടുത്തു. അവനേപ്പോലെ ഇവന്മാരും ഷണ്ഡന്മാരായിരുന്നു. രാജസദസ്സുകളില്‍ ഭീമാ....ദുശ്ശാസനനെന്റെ മടിക്കുത്തഴിച്ചു. ഭീമസേനാ... നിന്റെ നിസ്സഹായതവെടിഞ്ഞെന്നെ വനവാസത്തിനെങ്കിലും കൊണ്ടു പോകു. മാരീചന്റെ മായയില്‍ ലഷ്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌മണരേഖ മറികടന്നു ഞാന്‍ രാവണന്റെ തടവു കാരി യായി. അഗ്നിപരീക്ഷകഴിഞ്ഞിട്ടുമെന്നെ വധിയ്‌ക്കുവാനോ ഉപേക്ഷിക്കുവനോ നീ ഉത്തരവിടുന്നത്‌്‌ു ശ്രീരാമചന്ദ്രാ.....
ഈ ദമയന്തിയെ ചുവന്നപട്ടാംബരം കൊണ്ടു പുതപ്പിക്കൂ ഭൈമീകാമുകാ....
തടവറകളില്‍ ഇടനാഴികളില്‍ രാജസദസ്സുകളില്‍ അരമനകളിലും എനിയ്‌ക്കായവന്‍ പതിവായി നീതിസാരം നടത്തി. വേദ വ്യാഖ്യാനങ്ങളിലൂടെ എന്നെ എന്നുമവന്റെ തടവറകളില്‍ കിടത്തി അനുഭവിക്കാമെന്നവന്‍ വ്യാമോഹിച്ചു.
വീണ്ടുമൊരിക്കല്‍ ഞാനവനോടുചോദിച്ചു.
``പ്രാണനാഥാ...ബ്രാഹ്മണന്‌ു മറ്റു ജാതിയില്‍ ജനിക്കുന്ന മക്കള്‍ മാതൃജാതിയേക്കാള്‍ ഉല്‍കൃഷ്ടരും, ബ്രാഹ്മണിയില്‍ ശൂദ്രനും മറ്റും ജനിക്കുന്ന സന്താനം ചണ്ടാലനേക്കാള്‍ ഹീനനും നികൃഷ്ടനുമാകുന്നതിന്റെയുക്തി യെന്ത്‌ു?''
``ലോകാ സമസ്‌താ....സുഖിനോ.....ഭവന്തു.''
``ഹിരണ്യാ...കീചകാ...എന്റെ കൃഷിഭൂമി ഇപ്പോഴും ഊഷരമായി രിക്കുന്നതെന്തേ?''
``ലോകാസമസ്‌താ.....സുഖിനോ......ഭവന്തു.....''
``ഷണ്ഡാ....പാതിവ്രത്യം വേണ്ടതാര്‍ക്കു? കൃഷ്‌ണന്റെ രാധ പതിവ്രതയോ? ന:സ്‌ത്രീ സ്വാതന്ത്ര്യ മര്‍ഹതീ എന്നു പറഞ്ഞവന്റെ നാവിലോ തിച്ചോറിലോ കുഷ്‌ഠം?''
``കൃഷ്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌ണേ....പാഞ്ചാലിയുടെ പൂര്‍വ്വജന്മമായ നളായണിയെ നിനക്കറിയില്ലേ? കുഷ്‌്‌്‌്‌്‌ഠ രോഗിയായ ഭര്‍ത്തൃമുനിയേ പാതിവ്രത്ത്യത്തോടെ പരിചരിച്ചില്ലേയവള്‍.''
``ദുഷ്ടാ....ഭര്‍ത്തൃമുനി നളായണിയുടെ അഭ്യര്‍ത്ഥനമാനിച്ചു പഞ്ച ബാണ തുല്ല്യരായ അഞ്ചുയുവാക്കളുടെ രൂപത്തില്‍ ദീര്‍ഘകാലം രമിച്ചില്ലേ? പോരെങ്കില്‍ പാഞ്ചാല പുത്രിയായി അടുത്ത ജന്മത്തില്‍ പിറക്കുന്നയവള്‍ക്കു കോമളരൂപികളുായ അഞ്ചു ഭര്‍ത്താക്കന്മാരെ ഒരേ സമയം ഭര്‍ത്താക്കന്മാരായി ലഭിക്കുമെന്ന വരവും നല്‌കിയില്ലേ?''
ഓരോചോദ്യവും അയാളെ പ്രകോപിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
ശക്തിയായി അയാളെന്നെ അയാളിലേയ്‌ക്കു വലിച്ചടുപ്പിച്ചു. എന്റെ വസ്‌ത്രങ്ങള്‍ പറിച്ചെറിഞ്ഞു. മൃതുലതകളിലയാളുടെ പല്ലും നഖവും ആഴ്‌ന്നിറങ്ങി. സ്വയം നഗ്നനായി. പിടയ്‌ക്കുന്നയെന്നെ പൂജാമുറിയിലെ തറയില്‍ താങ്ങിക്കിടത്തി. വിഗ്രഹങ്ങളും ചിത്രങ്ങളും തെറിച്ചുവീണു. നിലവിളക്കുകള്‍ തറയില്‍ വീണുരണണ്ടു. നിലവിളക്കിലെയെണ്ണ തറയില്‍ വീണു പരന്നൊഴുകി. ദീപനാളം കെട്ടു. പൂജാപുഷ്‌്‌്‌്‌പങ്ങള്‍ ചിതറിത്തെറിച്ചു.
മുടിക്കുത്തില്‍ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചെന്നെ വലിച്ചുയര്‍ത്തി. പിളര്‍ന്ന എന്റെ വായിലേക്കാപക്ഷി വിസര്‍ജ്ജിച്ചു.
മനം പുരട്ടി കുടല്‍മാല കീഴ്‌ുമേല്‍ മറിഞ്ഞു ഞാന്‍ ഛര്‍ദ്ദിച്ചു.
എന്റെ കാല്‍നഖങ്ങളില്‍ ശക്തമായി ചവിട്ടിക്കൊണ്ടവന്‍:-
``ന:സ്‌ത്രീ സ്വാതന്ത്ര്യ മര്‍ഹതീ....ലോകുസമസ്‌താ....സുഖിനോ....ഭവന്തു''
എന്നവന്‍ പുലമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
``നീചാ....നിനക്കായൊരുദിനമെന്‍ ഭീമന്‍ വന്നു ചേരും. എനിക്കായവന്‍ സൗഗന്ധികപുഷ്‌പങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവരും. നൂറ്റവരെകൊല്ലും. ദുശ്ശാസനാ....നിന്റെ വയര്‍ പിളര്‍ന്ന്‌ു ഭീമന്‍ ചോരകുടിയ്‌ക്കും. നിന്റെ ചോരയിലെന്റെ അഴിഞ്ഞ കൂന്തല്‍ കുതിര്‍ക്കും. നീ കാരണം ഊഷരയായയെന്റെ കൃഷിഭൂമിയവന്‍ ഉഴുതുമറിക്കും. വിത്തുകള്‍ വിതക്കും. മുളയ്‌ക്കും. പുഷ്‌പിക്കും. പൂമണം പരക്കും, കായ്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌ക്കും.''
അവന്റെ താഢനങ്ങളേറ്റുവാങ്ങവേ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
വാഴത്തോപ്പിലെ കാവല്‍മാടത്തില്‍ തളര്‍ന്നുകിടന്ന കൃഷ്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌്‌ണ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു ഒറ്റ വസ്‌ത്രം ധരിച്ചു നഗ്നത മറച്ചു. ഒരു കയ്യില്‍ വീഞ്ഞു കുപ്പിയുമെടുത്തു മഴ കോരിച്ചൊരിയുന്ന വാഴത്തോപ്പിലേ്‌ക്കെന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ടു പോയി. വാഴത്തോപ്പില്‍ ഒരു പീഠം പോലുയര്‍ന്നു നിന്ന കല്ലില്‍ അവളിരുന്നു. എന്നെ അവളുടെ മടിയിലേക്കവള്‍ ചായിച്ചുകിടത്തി. വായിലേക്കു ചഷകം കമിഴ്‌ത്തി വീഞ്ഞു പകര്‍ന്നു. ഒരു കവിള്‍ അവളുമിറക്കി. മഴ ഞങ്ങളുടെ മേല്‍ ധാരമുറിയാതെ പെയ്‌്‌്‌്‌തുകൊണ്ടിരുന്നു.
ചുംബനങ്ങള്‍, ആലിംഗനങ്ങള്‍. കണ്ണുനീര്‍ മഴത്തുള്ളിയില്‍ ലയിച്ചു ചാലിട്ടൊഴുകി.
അവള്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
ഭീമസേനാ...ക്ഷത്രിയാ... രക്ഷിയേ വേട്ടു പിതൃസനേഹം ഘടോല്‍ക്കചനില്‍ ചൊരിഞ്ഞവനേ, രാക്ഷസാ....നീയാണു മാനവന്‍ ..എന്റെ പ്രാണപ്രിയനേ നീ, നിലാവെളിച്ചം നിറഞ്ഞൊഴുകിയ എന്റെ കിടപ്പറയിലേക്കു കൊടങ്കാറ്റായി വന്നു. ചുഴലിക്കാറ്റായി എന്നെ ചുഴറ്റി. എന്റെ ചുഴികളിലേക്കു ആഴ്‌ന്നിറങ്ങി. എന്റെ കുങ്കുമക്കായ പൊട്ടി. രക്തം വാര്‍ന്നു. കുങ്കുമഗന്ധം മുറിയിലാകെ നിറഞ്ഞു. മത്സ്യമായും മാനായും മാനത്തെപറവയായും നീ എന്നില്‍ കളിയാടി. എന്നെ മണിവീണയായി മീട്ടി. പാമ്പിനേപോലെ ചുറ്റി. അശ്വന്നെ പോലെ കുതിച്ചു. ഫലായുധാ നീയെന്റെ കൃഷിയിടമാകെ നിന്റെ കലപ്പകൊണ്ട്‌ു ഉഴുതുമറിച്ചു. ഊഷരമായിരുന്ന എന്നില്‍ നീ വിത്തു വിതച്ചു. ഉറവപൊട്ടി. നീര്‍ച്ചാലിലൂടെ വെള്ളമൊഴുകി. കുളം നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞൊഴുകി. കിടക്കയും മാര്‍ബിള്‍ തറയും കുതിര്‍ന്നു. നിന്റെ പുരുഷഗന്ധം മുറിയില്‍ നിറഞ്ഞു.
സുഖദമായ ആലസ്യത്തിലെന്നെ മയക്കിക്കിടത്തി ജാരന്‍ നീ കള്ളത്തെമ്മാടിക്കാറ്റു പോലെ പുറത്തേക്കൊഴുകിപ്പോയി. പുറത്തു ചന്ദ്രന്‍ എന്റെ നഗ്നതയിലേക്കു ഒളിഞ്ഞു നോക്കി. എഇെറ മേല്‍ നിലാവു പൊഴിച്ച്‌ു കള്ളച്ചിരിയോടെ നിന്നു. ആലസ്യപൂര്‍വ്വം തളര്‍ന്നു കിടന്നയെന്നെ ഇളങ്കാറ്റു തഴുകി തലോടി. മദാലസയായി എന്റെ അംഗങ്ങള്‍ വിടര്‍ത്തി നിന്നെ വീണ്ടും കൊതിച്ചു ഞാന്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നു.
കതകു തുറന്നകത്തു വന്ന കീചകന്‍ നിന്റെ സുഗന്ധത്തില്‍ ലയിച്ചു നിര്‍വൃതിയില്‍ നഗ്നയായി മലര്‍ന്നി കിടക്കുന്ന എന്നെ കണ്ടമ്പരന്നു.
മുറിയില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്ന നിന്റെ പുരുഷഗന്ധം എന്തെന്നറിയാതെ മൂക്കുവിടര്‍ത്തി.
ചുളിഞ്ഞ കിടക്കയും രേതസ്‌ുഗന്ധവും ആലസ്യത്താല്‍ തളര്‍ന്ന എന്റെ നഗ്നതയും അവനില്‍ തിരിച്ചറിവുണ്ടാക്കി.
``കൃഷ്‌ണേ.....''
നിന്റെ പുരുഷഗന്ധം അയാളുടെ തലച്ചോറിന്റെ പാളികളിളക്കി. സുഷുമ്‌നയില്‍ ഒരുമിന്നല്‍. പേപ്പട്ടിയുടെ ചേഷ്ടകളോടെ ഇളിച്ചപല്ലുകള്‍കാട്ടി മുരണ്ടു. വായില്‍ നുരയും പതയും നിറഞ്ഞൊഴുകി. ഇരുകൈകളും നീട്ടിക്കൊണ്ടു വികൃതശബ്ദത്തോടവന്‍ എനിക്കു നേമെര കുതിച്ചുടുത്തു.
നമ്മുടെവിയര്‍പ്പും രേതസ്സും മദജലവും വീണമാര്‍ഭിള്‍ത്തറയിലവന്റെ ചുവടുകള്‍ തെന്നി. തലയുടെ പിന്‍ഭാഗം ഭിത്തിയിലിടിച്ചവന്‍ താഴെ വീണു. കണ്ണും കാതുമൊഴിച്ചു സര്‍വ്വാംഗം തളര്‍ന്നയാള്‍ വീല്‍ച്ചെയറില്‍ ജീവിതിന്ത്യത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയിലല്ലേ കാര്‍വര്‍ണ്ണാ.....
നമ്മള്‍ രാധയും ക,ഷ്‌ണനുമല്ലേ.....
മന്മഥാ....നീ.....മന്മഥലീലകളാടുക.....ഈ രതിയില്‍..... ഇനിയുമിനിയുമാ വോളം.
മാറോടടുക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടവളെന്നെ ചുംബനങ്ങള്‍ കൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞു. പീഠത്തിലേക്കു മലര്‍ത്തിയിട്ടയെന്നിലവള്‍ കാളിയ മര്‍ദ്ദനമാടി. കാളകൂടവിഷം ഛര്‍ദ്ദച്ചു ഞാന്‍ തളര്‍ന്നു വീണു.
തളര്‍ന്നയെന്നെ പുണര്‍ന്നു കൊണ്ടവള്‍ ചോദിച്ചു.
``ദേവാ...മാധവാ...വീണ്ടുമീ രാധയെ വേര്‍പിരിഞ്ഞു പോകുവതെങ്ങു നീ....? നിന്റെ മുരളികയില്‍ ലയിച്ചു നിനക്കായി നൃത്തം ചെയ്‌തെനിക്കു മതിയായില്ല....കൃഷ്‌ണ....''
``പോകാതെനിക്കാവില്ല മാധവി. പലായനങ്ങള്‍. പോര്‍ക്കളങ്ങളിലെ നിലവിളികള്‍. ഹിരണ്യപുരികളില്‍ ക്രൗഡില്ല്യന്മാര്‍ അവരുടെ പരവതാനികള്‍ ദൈവത്തിന്റെ രക്തം കൊണ്ടു കുതിര്‍ക്കുന്നു. പോകാതെനിക്കാവില്ല. കാത്തിരിക്കുകയെന്നെ നീ. യാത്രയാക്കുകയെന്നെ കൈകേയി....''
``ദേവാ......നീയില്ലാതെ ഞാന്‍...? വീണ്ടും ഞാന്‍ തടവറകളിലേക്കു.......? എത്രനാള്‍ യുഗാന്ത്യം വരേയോ കാര്‍വര്‍ണ്ണാ.....ഇനിയുള്ള എന്റെ ഈ കാത്തിരുപ്പു.....?''
പിന്നെ അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.
പോകാനിറങ്ങും മുമ്പു പുണര്‍ന്നെന്നെ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടെന്റെ വലംകൈ അവളുടെ അടിവയറ്റില്‍ ചേര്‍ത്തിവച്ചെന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കവള്‍ നോക്കിനിന്നു.
``ഘടോല്‍ക്കചന്‍....''ആവളുടെ ചുണ്ടുകളനങ്ങി.
കണ്ണുകളില്‍ ആഴക്കടലിന്റെയാഴവും മഹാസമുദ്രത്തിന്റെ പരപ്പും. തിരമാലകളിടെ ഇളക്കവും.വജ്രത്തിന്റെ തിളക്കവും. എന്റെ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളിലേക്കു ഒരായിരം തിരുക്കാണികള്‍ തിരിഞ്ഞുകയറി.
അവള്‍ കാച്ചിയ കാപ്പി ചൂടോടൊരുകവിളിറക്കി പ്രിയ ബ്രാന്‍ഡ്‌ു സിഗരറ്റിന്റെ പുക ഒരു കവിളഉതി, അവളുടെ ഉമിനീരും വിയര്‍പ്പും കുങ്കുമഗന്ധവും പറ്റിപ്പടര്‍ന്ന എന്റെ ശരീരം മണത്തു, ഞാനവള്‍ പോയവഴി നോക്കിനിന്നു.
കൊടുങ്കാറ്റൂതിയ മലമുകളില്‍ മഴ താണ്ടവമാടി.
ഭൂഗര്‍ഭത്തിനുള്ളിലൊരു മുഴക്കമുണ്ടായി.
മലയൊന്നു വിറച്ചു.
ഹുങ്കാരശബ്ദത്തോടെ വെള്ളം ചീറ്റിത്തെറുപ്പിച്ചു മല താഴേക്കിറങ്ങി വരികയായിരുന്നു.
Subscribe to:
Posts (Atom)